LRT Ride Chapter 2

101 days before Christmas! Grabe, Pasko na naman. Parang katatapos lang ng Mahal na Araw at hindi ko na naman namalayan na Pasko na.

Hindi ko alam kung matutuwa ako o malulungkot. Eto na naman ako, pasakay ng lrt. Papasok sa school, hindi para mag-aral kung hindi para magturo. Tumatanda na ako. Bakit nga ba sa dinarami-daming propesyon, pagtuturo pa napili ko. Cum laude naman ako. He he he, nakakapagod din naman kasi magtrabaho sa opisina. Sampung taon ang ginugol ko na may boss, may amo at pinapagyaman ang iba't-ibang kumpanya, saka ko narealize, oh God I hate this life.

I have always wanted to teach. Yun nga lang hindi ako nag-education kasi sabi nga, wala daw yumaman na titser. Ewan ko lang, para kasing marami akong gusto ishare sa mga kabataan. Para kasi nuong estudyante ako, maraming mga maling ituro.

Gusto kong sabihin sa mga estudyante na, hey guys, enjoy being a student while it lasts. Habang binibigyan pa kayo ng allowance ng mga magulang nyo, ienjoy nyo dahil sa real world, kung kayo na bumubuhay sa sarili mo, ikaw na talaga bahala sa buhay mo.

Hindi na pwede kumopya sa katabi pag may pinagawang memo sa yo o di kaya ay magpagawa ng report sa Recto.

Oooooops. Biglang huminto ang tren sa pagitan ng Santolan at Katipunan. Nabasag pagmumuni-muni ko ng isang ale na nagtatatalak.

'Bastos ka! Kanina ka pa nanunulak!'

Kawawa naman yung mamang inaaway nung ale. Eto namang ale, walang patumanggang tumalak eh. Sino ba inaaway nito? Hala, ang co-teacher ko pala na hindi ko masyado kakclose. Si Prof. Bahandi. Tsk tsk, ang hirap talaga pag rush hour. Kawawa naman si Mark, sigurado ako hiyang-hiya na eto sa pinagsasabi ng ale.

Hindi ako makapagpigil, 'Ang ingay-ingay naman! Kung nasisikipan kayo, magtaxi na lang kayo!' sabi ko. Malakas ang loob ko kasi nakaupo ako at hindi ako nakikita ng nagwawalang ale.

Alam ko nabosesan ako ni Mark. Kawawa naman kasi si Mark eh, mas naaawa ako sa mga estudyante niya at baka mapagbalingan nya ngayong araw na ito ng kanyang pagkabadtrip sa ale.

Hindi katulad ko, si Mark ay talagang kumuha ng education at planado talagang maging guro. Bata pa naman si Mark, siguro matanda lang ako sa kanya ng ilang taon. Dahil nga medyo kabataan pa, halos kaidaran lang niya ang mga estudyante sa kolehiyong pinagtuturuan namin.

Achiever yang si Mark. Sa pagkakaalam ko, cum laude din pagkagraduate at kinuha agad magturo sa kolehiyo. May katangkaran si Mark, mga 5'8, moreno at may magandang pangangatawan. Siguro naggygym etong si Mark dahil bakat sa barong na uniporme niyang suot ang kanyang dibdib.

Maamo ang mukha ni Mark, yung bang tipong hindi nang-aaway at hindi gagawa ng masama. Mapula ang labi na parang ang sarap halikan, mahaba ang pilikmata, mapungay ang mga mata at ang tangos ng ilong. Mas lalong nakadagdag sa kanyang kakisigan ay yung mga dimples niya sa kanyang mga pisngi na lumalabas pag siya ay ngumingiti. Isama mo pa duon ang parang balahibong pusa niyang bigote.

Sus, bakit ba ang dami ko yatang alam kay Mark? Eh kasi naman, sa unang tungtong ko pa lang sa kolehiyong ito, pagkakita ko sa kanya, nakaramdam na ako ng kakaiba. Gusto ko siya.

Video Greetings to Arlene

He he he, medyo late but better late than never...

LRT Ride Chapter 1

Note: This story was written while riding the LRT this morning using my Nokia E63 cellphone.


'Bastos ka! Kanina ka pa nanunulak ah! Kalalaki mong tao, bastos ka' sigaw ng isang ale.

'Di naman sinasadya. Masikip ang lrt lalo na't umaga.' sagot ng lalaking nakabangga sa ale.

'Anong masikip, kanina ka pa sa escalator. Bastos ka, walang modo. Kanina ka pa eh. Nanunulak ka eh. Para kang walang pinag-aralan!' singhal pa rin ng ale na dinig na dinig na sa buong coach ng lrt line papuntang Recto.

'Ale, iba yung nanunulak sa nabangga. Alam nyo nmang sisiksikan at masikip' katwiran ng mama.

Hindi naman papaawat ang ale. 'Kanina ka pa nanunulak eh. Kalalaki mong tao. Bastos ka. Wala kang galang sa babae.'

Ayaw pa rin magpaawat ng ale na kahit nakakaistorbo na sa ibang mga pasahero, putak pa rin ng putak. Para sa mga estudyanteng mananakay, dito na sila sa lrt nagrereview. At sa katulad ko na maagang nagigising, dito na ako sa lrt umiidlip at nagnanakaw ng tulog. Siguro ay may ilang pasahero na rin ang naiistorbo kaya may mga humihirit na.

'Kung ayaw mo mabangga, bumili ka ng tren mo!'

'Magtaxi ka na lang!'

'Bumaba ka na, ang ingay mo!'

'Guard, para daw may bababa!'

Na lalong nagpainit sa ulo ng ale.

'Mga bastos kayo! Paano kung nanay nyo ang naitulak ha!' singhal ng ale.

Sa totoo lang, wala naman makakuha ng simpatya ang ale dahil ayaw nya tumahimik. Kahit nga ang kapwa nya babae eh napapailing na lang dahil tama na nga siguro ang isang beses na pagpuna. Laha naman nagsasakripisyo kapag ganitong umaga at siksikan sa lrt.

Siguro, para matapos na lang ang pagwawala ng ale, sabi na lang ng mama.

'Eh kung naitulak ko man po kayo, pasensya na po. I'm a professor at ayaw ko po na patulan kayo.'

Pero sadya yatang pinakain ng pwet ng manok ang ale ng sanggol pa ito.

'Ayan, marunong ka naman palang humingi ng sorry. Hindi yung porke babae, pwede mo ng itulak-tulak. Kayo talagang mga lalaki, walang modo. Propesyunal na naturingan, bastos. Bastos!!!!!'

Kung ako yung lalaki, babawiin ko yung sorry ko. Ang lumalabas na bastos na dito eh yung ale na wala pa ring tigil sa pagputak na parang inahing manok na hindi makapangitlog.

'Ano ba, ang ingay ingay naman.'

'Hindi na ba titigil yan'

Inis na ang ibang mga pasahero na lalo naman nagpatindi sa pagwawala ng ale.

'Dyan kayo magagaling. Mga bastos kayong lahat! Mga walang modo. Kawawa ang mga asawa nyo, mga anak na babae, mga nanay nyo. Kalalaki nyong tao, mga bastos kayo!' gigil na gigil na yung ale.

Hay, kawawa naman yung mga estudyante ng mama, kasi I'm sure, doon niya ibubunton ang pagkasira ng araw niya dahil lamang sa siksikan sa lrt.